Treścią wskazanej nazwy w nauce takiej jak logika jest nic innego jak konotacja nazwy. Jej pewnegotypu przeciwieństwem jest denotacja, jaka odnosi się do zakresu nazwy. Brany jest wtedy pod lupę całkowity zbiór powiązanych desygnatów pewnej nazwy. Konotowane są w szczególności cechy, którymi odróżnia się pewna nazwa. Jest to pewnego rodzaju ujednolicenie, które oparte jest na ściśle określonych regułach. Za konotację każdy odbiorca powinien uznać zespół pewnych, klarownych cech, które odnoszą się do desygnatu.
Zasady dokonywania negacji w logice
Bardzo znacząca rolę w nauce takiej jak logika pełni negacja. Różnego rodzaju nazwy można negować. Biorąc pod lupę funkcje logiczne, przykładowo negowania i to jak wciela się ją w życie, można powiedzieć, że wskazana nazwa może podlegać zaprzeczeniu. W logice możemy użyć tak zwanej potrójnej, jak i podwójnej – to znaczy standardowej negacji. Stół oraz nie-stół to dwie nazwy, jakie zostały poddane procesowi negacji. Nie-nie-nie-stół znaczyłby nie-stół, idąc tym tropem. Bardzo znaczący w każdej nazwie jest desygnat, czyli przedmiot, jakiego dotyczy określona nazwa.
Przez odbiorców w logice muszą być brane pod lupę nie tylko desygnaty, jednak w szczególności różne ich funkcje. Między innymi denotacją wyrazu takiego jak poduszka będą różne poduszki, jakie tylko odbiorca może sobie wyobrazić. Biorąc pod lupę funkcję taką jak konotacja, wskazać powinno się określony zespół cech. Musi być on niezbędny do całkowitego określenia wybranej nazwy. Zespół tych cech pozwala skojarzyć określony przedmiot odbiorcy.